Week 2: over Nicaraguaanse tampongewoonten en geaccepteerd overspel

28 april 2017 - Granada, Nicaragua

Zo, de kop is eraf. Ik woon nu bijna twee weken in Nicaragua; nog maar een luttele achttien te gaan. Klinkt bizar om het zo op te schrijven! Vier weken taalcursus, acht weken stage in het ziekenhuis en vervolgens nog acht weken reizen, waarvan de laatste maand samen met Nils. En dit grotendeels in het land dat mij al met een temperamentvol lachje en een dikke knipoog heeft verwelkomd: Nicaragua.

Door mijn gastgezin en de privélessen Spaans ben ik direct in het Nicaraguaanse leven gezogen en hebben deze warmbloedige mensen al bewezen bijzonder openhartig te zijn. Direct tijdens je eerste les gevraagd worden op welke leeftijd je ontmaagd bent, is dan ook niet ongewoon. Maar ze zijn bijvoorbeeld ook openlijk kritisch over hun ‘dictator’, zoals ze de president zelf noemen, ik weet precies hoeveel minnaressen de (ondertussen ex-) man van mijn lerares heeft gehad en weet tot in detail hoe het tampongebruik van mijn lerares is.

IMG_1317 IMG_1328

Waar wij als Nederlanders over het algemeen bekend staan als direct aan open-minded, blijkt hier dat ik blijkbaar toch niet over alles zo vrij denk. Zo vertelde mijn lerares me dat het voor zowel mannen als vrouwen hier normaal is om er on the side nog een familie op na te houden. En dat het niet ongewoon is om je ene minnares mee te nemen naar de moeder van je andere. Ach, saaie keukentafelgesprekken zullen ze hier niet snel hebben. En het feit dat ze een gezegde hebben - ‘Ir a Masaya’ of naar Mayasa gaan - dat zoveel betekent als met je minnaar of minnares naar een smoezelig motelletje in Masaya gaan om vunzige… nouja… liefde te bedrijven, zegt ook al genoeg.

Mensen zijn kortom vriendelijk en open en willen je, wanneer je interesse toont, alles vertellen over hun bewogen verlenen, de schandalige corrupte politici die hier in het verleden het land hebben verwoest en de USA die Nicaragua vakkundig naar hun faillissement heeft geholpen. Over ‘ik ben het met onze president eens’-passen – dit is geen grap – die je toegang verlenen tot de publieke universiteiten. Geen pas, geen toegang. Oké, of wanneer je niet slim genoeg bent, dan ook niet. Maar niet slim genoeg + geld, is samen alsnog voldoende voor een entreepas voor een van de privé-universiteiten.

IMG_1339 IMG_1347

Ik kijk mijn ogen uit en heb ondertussen wel geleerd om mijn gezicht zo goed mogelijk in de plooi te houden als ik weer zo’n bizar verhaal hoor. En zeker door mijn eerdere taalcursus in Spanje ben ik nu gelukkig in staat om in steeds een stukje minder gebroken Spaans hierop te reageren. De locals praten onderling nog steeds bizar snel en behoorlijk binnensmonds, maar ik kom er wel. Tot die tijd gaat het vooral ook genieten worden van het prachtige land met zijn vulkanen, meren en zijn koloniale stadjes. En natuurlijk de momentjes die reizen zo hilarisch maken, zoals met Amerikanen verhitte discussies voeren over ObamaCare of dat dodelijke speelgoed waar ze zo trots op zijn, dollen met Duitse feministen of simpelweg met andere Nederlands weer lekker hierover zeiken. Is het af en toe nog wat eenzaam? Ja. Maar of het leuk is? Zonder meer! Ik had deze ervaring nu al niet willen missen!

Foto’s

5 Reacties

  1. Theo:
    28 april 2017
    Na nu vijf dagen toeren door Nicaragua onderschrijf ik de gastvrijheid en vooral schoonheid van t land. De openhartigheid is nog niet zover gegaan als in jouw contacten maar de gidsen zijn , mits ze het Engels beheersen, bijzonder openhartig. Mooi geschreven Martijn, blijf ons vooral meenemen in je ervaringen!
  2. Sabine Silbeek:
    28 april 2017
    Wat heerlijk geschreven weer Brands, super leuk dat je in zo'n korte tijd al zo veel over Nicaragua hebt ontdekt ;)
  3. Rick:
    28 april 2017
    Leuk geschreven! En goed te horen dat je het zo naar je zin hebt. Ik kijk uit naar de volgende update ;)
  4. Oma nan gaal:
    2 mei 2017
    gegroet martijn
  5. Oma nan gaal:
    2 mei 2017
    allesgoed gelezen en begreepen oma van gaal