Thailand en al zijn eigenaardigheden

Thailand is bijzonder. Nu de eerste twee weken bijna voorbij zijn en we (grotendeels) over onze cultuurshock heen zijn, kunnen we dit absoluut concluderen. Streetfood eten naast een drukke weg waar de smog je longen vult. Zittend op krukjes die voor een onderbouwleerling van de basisschool al te klein zijn. Eten met Hello Kitty-bestek van een pandabord. De normaalste zaak van de wereld. Ja, het was even wennen in Bangkok. Het feit dat werkelijk waar iedereen je probeert af te zetten. Tuktuk-chauffeurs die je letterlijk in hun voertuig duwen. Scooters met vier Thaise mensjes, twee kippen en een palmboom erop. Gewoonweg bizar. Maarja, een week later deden wij hier ook vrolijk aan mee door met zijn zevenen in een tuktuk te kruipen. Of met zijn vijven, inclusief vijf backpacks, elk ter grootte van een obese kleuter. Nouja, met flink proppen past alles wel.

Maar wat een heerlijke stad is het ook! Het eten is fantastisch. Opstaan en totdat je gaat slapen rondlopen in een korte broek en een hemdje. Monniken die zich tussen de toeristen door een weg banen. Mensen die, ondanks dat ze je vaak wilen afzetten, wel ontzettend lief zijn.

In totaal hebben we drie dagen in Bangkok doorgebracht. Lekker slenteren door de backpackers-chaos van Khao San Road. De hectiek (en de ontelbare eetkraampjes) van Chinatown proeven. Een biertje drinken van acht euro op de 61e etage van een skybar. Genieten! En het uitzicht op de lichtpuntjes die samen Bangkok vormen was niets minder dan adembenemend. Zo'n groot contrast met de fietstocht door Bangkok die we de dag erna maakten. Geen overdreven chique toeristen die zichzelf te goed vinden om hun veel te dure cocktail helemaal op te drinken, maar je op de fiets een weg banen door een overvolle markt waar je moeite moet doen om niet tegen de uitgestalde groenten te botsen. Hilarisch om het hectische Bangkok op te fiets te verkennen. Letterlijk tussen een vrouw en de TV waarnaar ze aan het kijken is door te fietsen. Ach, we zijn toeristen. Dat is wel duidelijk, zelfs zonder die fiets.

Het plan was om na Bangkok de stad Ayutthaya en zijn tempelruïnes te verkennen. Nils is het gelukt, ik ben die dag niet verder gekomen dan mijn bed en de wc ernaast. Voedselvergiftiging. Lekker overgeven in de bus. En op straat. En in de kamer. Afijn, na een dag was het weer over. Nils had ondertussen Ayutthaya verkend en kwam tot de volgende conclusie: "Best mooi".

De dag erna vertrokken we naar Sukhothai, een stad die eveneens bekend staat om een groot aantal ruïnes. In combinatie met Loy Krathong - een festival waarbij  duizenden wensballonen worden opgelaten en bootjes met een kaarsje te water worden gelaten - was dit meer dan simpelweg 'best mooi'. Samen met Lukas, een Duitse jongen die we in de bus waren tegengekomen, en met een Duits en Oostenrijks meisje, hebben we het complex overdag bekeken. Erg mooi, met name omdat we zo ongeveer de enigen in het park waren. 's Avonds veranderde dit echter drastisch. Overal werden lantaarns aangestoken, de tempels kregen elk een afzonderlijke lichtshow en er werd gedanst en gezongen. Tussen de tempels door liep een soort parade/beauty-contest met meisjes die zoveel make-up op hadden dat ze nog maar één gezichtsuitdrukking hadden: een pijnlijke lach. Toch was de sfeer super. Toen we ook nog Annegé (een vriendin van Martijn) en haar reismaatje tegenkwamen, eindigde de dag met een heerlijk biertje en veel gelach.

Loy Krathong in Chiang Mai: het moest heel indrukwekkend zijn volgens anderen en dat was het ook. In de hele stad werden wensballonnen opgelaten en bootjes te water gelaten. Ik heb nog nooit zoveel toeristen op één brug gezien, sodeknetter. Maargoed, samen met de Duitse Lukas en de Duitse meisjes Hannah en Martha waren ook wij hier een onderdeel van, dus ik mag niet oordelen.

Door het schattige, oude centrumpje was Chiang Mai ook overdag de moeite waard. Met name het huren van een scooter (lekker op de Thaise manier: niet eens je rijbewijs hoeven laten zien) was fantastisch. En vooral lekker meegaan met de Thaise manier van rijden: overal tussendoor en inhalen waar je kan. Hele files passeren door je een weg te banen tussen de wachtende auto's: ik kan het iedereen aanraden. Ook de tempel op de weg was aardig om te zien (weer bijzonder veel goud), maar vooral de berg af scooteren was heerlijk.

Na het zien van alle koks die heerlijk langs de weg koken (behalve de halfbakken kok die mij voedselvergiftiging heeft gegeven), waren wij min of meer verplicht om een kookcursus te volgen. Knoflook in de pan, drie seconden wachten, garnalen erin, drie seconden, ui erbij, hoppa, alle groenten erbij, wat fish-sauce, theelepeltje suiker, even schudden, klaar. Lekker tijdsefficiënt koken. Met de nadruk op lekker.

De laatste activiteit die we rondom Chiang Mai hebben gedaan, en waar we op dit moment in Pai nog steeds van aan het bijkomen zijn, was een driedaagse jungle-trekking. Toen we begonnen met bamboe-raften (heel schraal, we werden ergens afgezet, zaten een half uur te chillen op een raft en stapten erna weer in de auto die ons verder bracht), waren we allebei bang dat we een veel te toeristische tocht hadden geboekt. Maar toen we begonnen met de daadwerkelijke tocht en glooiende rijstvelden, steile hellingen en woeste watervallen trotseerden, sloegen we beide om. Dit was fantastisch!

De eerste nacht sliepen we in een primitief kamp op niets meer dan houten planken, moesten we poepen in een gat in de grond en werden we wakker door een heerlijke ochtenddouche in een waterval. De tweede nacht sliepen we in een Karen-dorp (een bergstam). Eveneens op houten planken (dat in combinatie met de haan die vanaf 4 uur 's nachts continu kraaide niet zorgde voor een hele goede nacht), maar wel heel tof om mee te maken.

Onze gids, die half Thai/half Karen was, kon bovendien heel veel vertellen over de cultuur van beide volken. Zoals het feit dat een heel Karen-gezin kan leven van 50 eurocent per dag. Of dat ouderen in Thailand (dus ook in een 'dure' stad als Bangkok) een AOW'tje krijgen van €12,50 per maand. Erg boeiend om meer van dit soort dingen te weten te komen over dit land. Maar ook over bijvoorbeeld Ierland, van de twee Ierse 'jungletrek-genootjes', die vertelden over het bizarre sociale stelsel en het drama dat de recessie heet. Boeiend, boeiend, boeiend, al die feitjes.

En nu, hier in Pai, deze blog schrijvend, knak ik nog steeds af en toe met mijn nek en mijn rug. Zelfs twee massages hebben dit nog niet helemaal rechtgezet. Maar ach, hier in superrelaxte Pai kunnen we even bijkomen van onze zware twee weken. Ja, dat backpackersleventje in Azië bevalt ons wel.

- In de map foto's zijn de bijbehorende foto's te zien -